Choroby zawodowe
Definicja choroby zawodowej
Art. 2351 i 2352 ustawy z dnia 22.05.2009r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 825) określa, że za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanymi dalej narażeniem zawodowym. Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.
Postępowanie w przypadku podejrzenia choroby zawodowej
Podstawa prawna:
ustawa z dnia 22.05.2009r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw;
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30.06.2009r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105 z dnia 02.07.2009r., poz. 869, z późn. zm., tekst jednolity z dnia 04.09.2013r., Dz. U. z 2013r., poz. 1367);
rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 01.08.2002r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz. U. Nr 132 z dnia 19.08.2002r., poz. 1121, z późn. zm., tekst jednolity z dnia 29.07.2013r., Dz. U. z 2013r., poz. 1379).
Kto może dokonać zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej:
pracodawca,
każdy lekarz (lekarz sprawujący opiekę profilaktyczną nad zakładem pracy, lekarz każdej specjalności leczący pacjenta, lekarz stomatolog) oraz lekarz podmniotu właściwego do rozpoznania choroby zawodowej
pracownik aktualnie zatrudniony lub były pracownik (bezrobotny, rencista, emeryt), przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną
Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się na formularzach, których wzory zostały określone w formie załączników do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21.08.2002r. (Dz. U. Nr 132, poz. 1121 z dnia 19.08. 2002r., z późn. zm.).
Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się:
właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu,
właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy,
których właściwość ustala się według miejsca, w którym praca jest lub była wykonywana przez pracownika, lub według krajowej siedziby pracodawcy, w przypadku gdy dokumentacja dotycząca narażenia zawodowego jest gromadzona w tej siedzibie.
Skierowania na badania w związku z podejrzeniem choroby zawodowej każdy lekarz (sprawujący opiekę nad zakładem pracy, lekarz każdej specjalności leczący pacjenta, lekarz stomatolog) wystawia na formularzu stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia, a właściwy państwowy inspektor sanitarny na formularzu stanowiącym załącznik nr 3 do rozporządzenia.
lekarz sprawujący profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikiem,
w toku ustalania rozpoznania choroby zawodowej - lekarz zatrudniony w jednostce orzeczniczej,
w toku podejmowania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej lub decyzji o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oraz gdy zakład pracy został zlikwidowany właściwy państwowy inspektor sanitarny.
Lekarz może wystąpić o uzupełnienie informacji dotyczących danych zawartych w dokumentacji do:
pracodawcy
lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę medyczną nad pracownikiem,
właściwego państwowego inspektora sanitarnego,
pracownika lub byłego pracownika.
Orzeczenie lekarskie: Lekarz DWOMP wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania na podstawie wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej pracownika lub byłego pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego.
Orzeczenie lekarskie DWOMP przesyła właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu pracownikowi oraz lekarzowi kierującemu na badanie.
Wniosek o ponowne badanie: Pracownik lub były pracownik, badany w jednostce orzeczniczej I stopnia, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia, którą jest instytut badawczy w dziedzinie medycyny pracy. Wniosek o przeprowadzenie ponownego badania składa się w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego, za pośrednictwem jednostki orzeczniczej, w której orzeczenie lekarskie wydano.
Orzeczenie lekarskie w sprawie choroby zawodowej wydane przez lekarza jednostki orzeczniczej II stopnia jest ostateczne.
Decyzja: Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje właściwy państwowy inspektor sanitarny na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim wydanym przez jednostki orzecznicze oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.
Decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego otrzymują:
zainteresowany pracownik lub były pracownik,
pracodawca lub pracodawcy zatrudniający pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
jednostka orzecznicza zatrudniająca lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie,
właściwy okręgowy inspektor pracy.
Odwołanie od decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego przysługuje pracownikowi lub byłemu pracownikowi oraz pracodawcy w terminie 14 dni od jej otrzymania za pośrednictwem tegoż inspektora sanitarnego do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
Orzeczenie i decyzja wydane w II instancji mają charakter ostateczny - nie przysługuje prawo odwołania się od nich. Na decyzję państwowego właściwego inspektora sanitarnego wydającego decyzję w II instancji przysługuje skarga złożona za jego pośrednictwem do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od daty jej doręczenia.
Na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przysługuje stronom skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, złożona w terminie 30 dni od daty otrzymania wyroku.
